Józef Maria Hoene-Wroński
ur. 23 sierpnia 1776 r. w Wolsztynie,
zm. 9 sierpnia 1853 r. w Neuilly we Francji.
Urodził się w Wolsztynie, jako najstarszy syn czeskiego architekta Antoniego Hohne, budowniczego tutejszej Fary (autora m.in. ratuszowej wieży w Poznaniu). W latach 1786 - 1790 edukował się w Poznańskiej Szkole Wydziałowej. Uczestnik insurekcji kościuszkowskiej, żołnierz Legionów Dąbrowskiego. Kontynuacja nauki nastąpiła po roku 1797 w Niemczech, gdzie Hoene - Wroński studiował prawo i filozofię na uniwerytetach w Halle i Getyndze.
Józef Maria Hoene-Wroński był człowiekiem wszechstronnie wykształconym, zajmował się teorią ruchów społecznych oraz przemian gospodarczych, matematyka (wrońskian-wyznacznik w rachunku różniczkowym), astronomią (mechaniką nieba), fizyką (teorią cieczy), geodezją, techniką (udoskonalił silniki maszyn parowych oraz stworzył koncepcję napędów gąsienicowych), a przede wszystkim filozofią mesjanizmu.
Wydał ponad sto prac drukiem, a jeszcze więcej pozostało w rękopisach. W Wolsztynie upamiętnia go popiersie (dłuta Józefa Petruki), stojące na skwerze jego imienia przy ul. 5 Stycznia oraz tablica na domu przy ul. Kościelnej 9 (autorstwa Edwarda Przymuszały) umieszczona w miejscu, gdzie ten wynalazczy uczony się urodził.
Źródło: Czesław Olejnik Wolsztyński Słownik Biograficzny Poznań 1994